ငါအုိသြားတဲ့အခါ ငါဟာ အရင္က ငါ မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ငါ့ကုိနားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ၊
ခ်ည့္နဲ႔နဲ႔လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ
အက်ႌေပၚ ဖိတ္စင္သြားတဲ့အခါ
အက်ႌလုံခ်ည္ ဖုိသီဖတ္သီ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ
ငါ့ကုိ မရြံ႕ပါနဲ႔
ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသုတ္သင္ေပးခဲ့တာေတြကုိ
ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ၊
အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ
စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီး နားေထာင္ေပးပါ၊
ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ယာ၀င္တုိင္း
တစ္ေထာင့္တစ္ည ပုံျပင္ေတြ၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္ေတြ
ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘဲြ႕ေတြ
စတဲ့ပုံျပင္ေတြကုိ မရုိးႏုိင္ေအာင္ေျပာရင္း
ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာေတြကုိ သတိရေပးပါ။
မလႈပ္ရွားႏုိင္လုိ႔ ေရခ်ဳိးဖုိ႔ အကူအညီလုိတဲ့အခါ
ငါ့ကုိ မၿငဳိျငင္ပါနဲ႔
ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္လွည့္ ေရခ်ဳိးေပးခဲ့ဖူးတဲ့
ပုံရိပ္ေလးကုိ ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
ေခတ္သစ္နည္းပညာသစ္ေတြကုိ
မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ မေလွာင္ပါနဲ႔
ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာေၾကာင့္ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းတုိင္းကုိ
စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကုိ သတိရေပးပါ၊
စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါ ႏြမ္းလ်ၿပီး
လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ့အခါ
ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စုံနဲ႔
ငါ့ကုိ ကူတဲြေပးၾကပါ၊
လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း
လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ ေပးခဲ့တာေတြကုိ သတိရေပးပါ၊
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အုိစာသြားတဲ့ ငါ့ကုိၾကည့္ၿပီး
၀မ္းမနည္းပါႏွင့္ နားလည္ေပးပါ၊ အားေပးပါ၊
အရင္တုန္းက လူ႕ဘ၀တစ္လမ္းအတြက္
ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလုိ အခုအခ်ိန္မွာ
ငါ့ဘ၀ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေအးျမမႈေတြကုိ
ငါၿပဳံးၿပဳံးေလး လက္ခံမွာပါ။
အဲဒီအၿပဳံးေတြထဲမွာ မဆုံးတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြ
ေတြ႕ရမွာပါ။
(အုိပယ္ဇာတ္ကားထဲမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment