26/09/2012

ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕မွ ျမဘုရားသမိုင္း


                                                                                                        
                              ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ျမဘုရား ဆင္းတုရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္အား ဖူးေတြ႔ရစဥ္

ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ကို ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႔ မျဖစ္မေန      သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ရမည္႔ အဓိကဘုရားတစ္ဆူကေတာ႔ "ျမဘုရား"ပဲျဖစ္ပါတယ္။
  ျမဘုရားဟာ ေက်ာက္စိမ္းတံုးအစစ္မွ ထုလုပ္ထားေသာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ျဖစ္ျပီး ျမဘုရားရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကေတာ႔ ထူးဆန္းအံ႔ၾသဘြယ္ရာေတြနဲ႔ ျပည္႔ႏွက္လို႔ ေနပါတယ္။
                            ျမဘုရားသည္ ဟိုေရွးယခင္ကမူ ယခုလက္ရွိ ဖူးေမွ်ာ္ေနရသည္႔ ေက်ာက္စိမ္းဘုရား ပံုစံမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အဂၤေတမ်ားျဖင္႔သာ  ဖံုးလႊမ္းတည္ရွိခဲ႔ေလသည္။ သမိုင္းအေထာက္ထားမ်ားအရ ေအဒီ ၁၄၃၄ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမိုင္ခရိုင္ အတြင္းရွိ ေစတီေတာ္ တစ္ဆူကို လွ်ပ္စီးမိုးၾကိဳး ထိမွန္ရာမွ ၄င္းေစတီေတာ္ အတြင္းမွ အဂၤေတမ်ားျဖင္႔ ဖံုးလႊမ္းလွ်က္ရွိေသာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ တစ္ဆူကို ေတြ႔ရွိခဲ႔သည္။ ထိုဆင္းတုေတာ္ကို ေစတီအနီးရွိ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မွ ေက်ာင္းေဆာင္သို႔ ပင္႔ကာ ကိုးကြယ္၍ ထားခဲ႔သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ထိုဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ ႏွာေတာ္မွ အဂၤေတသားမ်ား အထပ္လိုက္ ကြာက်ေနျပီး ထိုအဂၤေတသားမ်ား ကြာက်ေနေသာ ဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ ႏွာေတာ္ေနရာမွာ ေက်ာက္စိမ္းသားမ်ား ေပၚေနသည္ကို ဆရာေတာ္က သိလိုက္ရသည္။

   ျမဘုရား၀င္းအတြင္းရွိ ေစတီေတာ္မ်ားႏွင္႔ ဘုရားပရ၀ုဏ္မ်ားအား အေ၀းမွ ဖူးေတြ႔ရစဥ္

                    ထို႔ေၾကာင္႔ ဆရာေတာ္သည္ ဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ အဂၤေတသာမ်ားကို ဆက္၍ ခြာလိုက္ရာတြင္ ယခုအခါ ဖူးေမွ်ာ္ေနရသည္႔ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္ကို ေတြ႔ရွိခဲ႔ေလသည္။ ထိုသတင္းမွာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးသို႔ ပ်ံ႕ႏံွ႔သြားခဲ႔ရာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ဘုရားဖူးမ်ား ထိုထူးဆန္းေသာ ျမဘုရားကို လာေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ၾကေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႕မွာ ခ်င္းမိုင္ဘုရင္ လက္ေအာက္တြင္ ရွိေသာ အခ်ိန္ကာလ ျဖစ္ေလ၏။ ေနာင္တက္လာသည္႔ ခ်င္းမိုင္ဘုရင္ ဆန္ဖမ္းခအင္ မင္းၾကီးသည္ ျမဘုရားကို ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႕တြင္ တည္ထားကိုးကြယ္ရန္အတြက္ ဆင္ေတာ္တစ္စီးကို ေစလႊတ္၍ ျမဘုရားကို ပင္႔ေဆာင္ေစခဲ႔ရာတြင္ ထိုျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္ကို သယ္ေဆာင္လာေသာ ဆင္ေတာ္ၾကီးမွာ လန္းပန္းျမိဳ႕ေတာ္ႏွင္႔ ဆက္ထားေသာ လမ္းဆံုကို ေရာက္တိုင္းေရာက္တိုင္း ထိုျမိဳ႕ဆီသို႔ ဦးတည္၍သာ ေျပးသြားခဲ႔ေလသည္။


         ဘုရင္မင္းၾကီးသည္ ဆင္ေတာ္ကို သံုးၾကိမ္သံုးခါ ေစလႊတ္၍ ပင္႔ေဆာင္ ေစေသာ္လည္း ထိုလမ္းဆံုကို ေရာက္လွ်င္ ဆင္ေတာ္ၾကီးမွာ လန္းပန္းျမိဳ႕ဘက္သို႔ ဦးတည္၍သာ သြားျမဲသြားခဲ႔ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဘုရင္မင္းၾကီးသည္ ျမဘုရားကို ေစာင္႔ေရွာက္ၾကကုန္ေသာ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္တို႔သည္ လန္းပန္းျမိဳ႕တြင္သာ ဆႏၵရွိၾကဟန္ တူသည္ဟု အေတြးတစ္ခု ေပၚလာေတာ႔သည္။ သို႔ႏွင္႔ ျမဘုရားကို လန္းပန္းျမိဳ႕တြင္သာ တည္ထား ကိုးကြယ္လာခဲ႔သည္မွာ ခ်င္းမိုင္ဘုရင္ တိေလာကမင္းၾကီးလက္ထက္ ၁၄၆၈ခုႏွစ္အထိ ၃၂ႏွစ္တိုင္တိုင္ ၾကာခဲ႔ေလသည္။ ခ်င္းမိုင္ဘုရင္ တိေလာကမင္းၾကီးမွာ အင္မတန္ ၾသဇာ အာဏာ ၾကီးမားသူျဖစ္ေလ၏။ သူ႔လက္ထက္တြင္ ျမဘုရားကို ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႕သို႔ ပင္႔ေဆာင္ကာ လူအန္ဂ္ ေစတီေတာ္ၾကီး၏ အေရွ႕မ်က္ႏွာစာတြင္ တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ႔သည္ဟု သမိုင္းအေထာက္ထားမ်ားက ဆိုၾကသည္။
                             
ျမဘုရား၀င္းအတြင္းရွိ ေခါင္းေလာင္းေမွ်ာ္စင္ၾကီး
          

             ၁၅၅၁ခုႏွစ္တြင္ ခ်င္းမိုင္ဘုရင္ နတ္ရြာစံခဲ႔ကာ ဘုရင္ၾကီးမွာ သားေတာ္တစ္ပါးမွ် ထြန္းကားျခင္းမရွိဘဲ သမီးေတာ္မ်ားသာ ထြန္းကားခဲ႔၏။ ထိုသမီးေတာ္မ်ားထဲမွ သမီးေတာ္ တစ္ေယာက္သည္ လာအိုဘုရင္ၾကီးႏွင္႔ စုလ်ား ရစ္ေခြကာ သားေတာ္မင္းသားေလး ခ်ိဳင္ခ်တ္သကို ေမြးဖြားခဲ႔ေလသည္။ ခ်င္းမိုင္ဘုရင္မင္းၾကီး နတ္ရြာ စံေတာ္မူေသာအခါ ခ်င္းမိုင္မွဴးၾကီး မတ္ရာတို႔သည္ ၁၅ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ ထိုမင္းသားေလးကို  အဘိုးျဖစ္သူ ခ်င္းမိုင္ဘုရင္ၾကီး ေနရာတြင္ မင္းဆက္ခံရန္ ဖိတ္မႏၱက ျပဳခဲ႔ၾကသည္ကို လက္ခံကာ မင္းသားေလး ခ်ိဳင္ခ်တ္သသည္ ခ်င္းမိုင္ဘုရင္မင္းၾကီး ခ်ိဳင္ခ်တ္သ ျဖစ္လာခဲ႔ေလသည္။ မင္းၾကီးခ်ိဳင္ခ်တ္သသည္ သူ၏ ခမည္းေတာ္ လာအိုဘုရင္မင္းၾကီး နတ္ရြာစံသည္႔ သတင္းကို ၾကားသိေသာအခါ အမိႏိုင္ငံ လာအိုသို႔ ျပန္လိုသည္႔ ဆႏၵမ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ခဲ႔ရာ ၁၅၅၂ ခုႏွစ္တြင္မူ မင္းၾကီးခ်ိဳင္ခ်တ္သသည္ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္ကိုပါ အပါပင္႔ျပီး သူ၏ မွဴးၾကီးမတ္ရာမ်ားကို ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႕သို႔ ျပန္လာပါမည္႔ အေၾကာင္း ကတိေပးကာ လာအိုႏိုင္ငံသို႕ ျပန္ၾကြသြားခဲ႔ေလသည္။
                                  
ျမဘုရား၀င္းနွင္႔ တဆက္တည္း ေဆာက္လုပ္ထားတဲ႔ ဘုရင္႔ရဲ႕နန္းေတာ္
    

             ထိုအခ်ိန္မွစ၍ မင္းၾကီးခ်ိဳင္ခ်တ္သသည္ ခ်င္းမိုင္သို႕လည္း ျပန္မလာေတာ႔၊ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္ကိုလည္း ျပန္မပို႔ေတာ႔ေပ။ သို႔ႏွင္႔ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္မွာ လာအိုႏိုင္ငံ လူအန္းဖရဘန္းျမိဳ႕တြင္ ၁၂ႏွစ္ၾကာမွ် ကိန္း၀ပ္စံေတာ္မူခဲ႔ရေလသည္။ ၁၅၆၄ခုႏွစ္တြင္ မင္းၾကီးခ်ိဳင္ခ်တ္သသည္ ဘုရင္႔ေနာင္မင္းၾကီးရဲ႕ ဗမာ႔တပ္ကို မခုခံ မတိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ႔ေသာေၾကာင္႔  သူ၏ျမိဳ႕ေတာ္ ဗီယန္တိ္န္းျမိဳ႕သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ စိုးစံခဲ႔ရေလသည္။ ဤတစ္ၾကိမ္တြင္မူ ျမဘုရားဆင္းတုေတာ္မွာ ဗီယန္တိန္းျမိဳ႕ေတာ္တြင္ ၂၁၄ႏွစ္ၾကာမွ် ကိန္း၀ပ္ စံေတာ္မူခဲ႔ရျပန္ ေလသည္။ ၁၇၇၈ ခုႏွစ္တြင္ သုန္ဘူရီ ေခတ္ကာလအတြင္း ဘန္ေကာက္ဘုရင္ ရာမ(၁)သည္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ေနသည္႔ အခ်ိန္။ သူသည္ လာအိုႏိုင္ငံ ဗီယန္တိန္းျမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ႔ျပီး ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္ကိုလည္း ထိုင္ႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ ပင္႔ေဆာင္လာႏိုင္ခဲ႔သည္။
                              

       ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ကို ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ တည္ေဆာက္ျခင္းႏွင္႔အတူ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ အထင္ကရ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ျဖစ္လာခဲ႔သည္မွာ ယခုေခတ္အထိပင္။ ဆင္းတုေတာ္ကို သုန္ဘူရီမွ ဘန္ေကာက္ရွိ ျမဘုရား ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ၁၇၈၄ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ ေရႊ႔ေျပာင္း ပင္႔ေဆာင္ခဲ႔ေလသည္။ ဘုရင္မင္းၾကီး ရာမ(၁)သည္ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္အား ရာသီအလိုက္ သကၤန္းကပ္ပြဲေတာ္ ႏွစ္ခုကို ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေပးခဲ႔ရာတြင္ ေႏြရာသီ သကၤန္းကပ္ပြဲ တစ္ၾကိမ္ႏွင္႔ မိုးရာသီ သကၤန္းကပ္ပြဲ တစ္ၾကိမ္ျဖစ္သည္။ ဘုရင္မင္းၾကီး ရာမ(၃) လက္ထက္တြင္မူ ေဆာင္းရာသီ သကၤန္းကပ္ပြဲကိုပါ ထည္႔သြင္း က်င္းပေပးခဲ႔သျဖင္႔ ထို႔ေၾကာင္႔ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္အား သကၤန္းကပ္ပြဲမွာ တစ္ႏွစ္လွ်င္ သံုးၾကိမ္ျဖစ္လာခဲ႔ေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ ဓေလ႔ထံုးတမ္း အစဥ္လာမ်ားကို အစြဲျပဳ၍ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္မ်ားကို ေရာင္းခ်သည္႔ ဆိုင္မ်ားကလည္း ေႏြဘုရား၊မိုးဘုရား၊ေဆာင္းဘုရားဟု သံုးမ်ိဳးသံုးစား ခြဲျခားကာ ေရာင္းခ်ေနၾကျခင္း ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။
                         
ျမဘုရား၀င္း ၀င္ေပါက္တည္႔တည္႔ အျပင္ဘက္ ကားလမ္းမၾကီး
   
                    ေရွးေခတ္ဘုရင္မ်ား လက္ထက္တြင္ ျမဘုရားေက်ာင္းေတာ္ရွိ သိမ္ေတာ္အတြင္း က်င္းပသည္႔ ပြဲေတာ္မ်ားကုိ တက္ေရာက္ၾကသည္႔ မွဴးၾကီးမတ္ရာမ်ားႏွင္႔ ဘုရင္႔သားေတာ္မ်ား၏ ကိုယ္ေပၚတြင္သာ အႏၱရာယ္ကင္း ပရိတ္ေရမ်ား ပက္ဖ်န္းေပးေလ႔ ရွိခဲ႔ေသာ္လည္း ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ လက္ရွိဘုရင္မင္းၾကီး ဘူမိေဘာကမူ သိမ္အျပင္၌ ေစာင္႔ဆိုင္းေနၾကကုန္ေသာ တိုင္းသူျပည္သား ပရိသတ္မ်ား၏ ကို္ယ္ေပၚသို႔လည္း ပရိတ္ေရမ်ား ပက္ဖ်န္းေပးေလ႔ရွိသည္။ ဤသို႔ က်င္းပျပဳလုပ္ေပးျခင္းသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေတာ္၀င္ မိသားစု၏ ရိုးရာပြဲလည္း ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ကတည္းက အစျပဳခဲ႔ေသာ ပရိတ္ေရ ပက္ဖ်န္းျခင္းအလုပ္သည္ ယခုမ်က္ေမွာက္ကာလ တိုင္ေအာင္ ထိုင္းဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ရင္ထဲတြင္ စြဲကပ္ကိန္းေအာင္းလွ်က္ ရွိေနၾကသည္မွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသို႕ ဖူးေမွ်ာ္ဘို႕ရန္ေသာ္၄င္း လွဴဒါန္းဘို႔ရန္ေသာ္၄င္း ေရာက္လာၾကကုန္ေသာ ဒကာ ဒကာမမ်ားအား ဦးေခါင္းေပၚသို႔ ပရိတ္ေရမ်ား ပက္ဖ်န္းေပးေနၾကသည္မွာ အခုအခ်ိန္ထိ ျဖစ္ပါသည္။

                
      ျမဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ အ၀င္၀ရွိ ပရိတ္ေရစင္ခြက္ၾကီးထဲမွ ၾကာဖူးျဖင္႔ တို႔ထိပီး ဦးေခါင္းကို ဆြတ္ဖ်န္းေနၾကစဥ္

              ဤေနရာတြင္ စကားစပ္လို႔ ၾကားညွပ္ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ျမဘုရားရင္ျပင္ေတာ္အတြင္း ေရာက္ရွိျပီးေနာက္ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္ကို ဖူးေမွ်ာ္လိုပါက ႏို္င္ငံျခားသားမ်ားဆိုလွ်င္ ၀င္ေၾကးအျဖစ္ ဘတ္ေငြေလးရာေပးေဆာင္မွသာ ဘုရားဖူးခြင္႔ ရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင္႔ သံဃာေတာ္မ်ား(ျပည္တြင္းျပည္ပ) ျဖစ္ပါက ဘုရားဖူးဘို႔ရန္အတြက္ ၀င္ေၾကးေငြ လံုး၀ေပးစရာမလိုပါ။ ေနာက္ပီး ျမဘုရားရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ႔ ဘုရားကို ဖူးေမွ်ာ္ခြင္႔ရဘို႔ အတြက္ အရမ္းနတ္ၾကီးသည္ဟု လူအမ်ားႏွဳတ္ဖ်ားတြင္ ေျပာစမွတ္ ရွိသည္႔အတိုင္း ႏိုင္ငံၾကီးအခ်ိဳ႕မွ ျပန္လာၾကသည္႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ခိုက္ ျမဘုရားဖူးဘို႔ရန္ လာေရာက္ၾကရာတြင္ ႏိုင္ငံအတြင္း ဆႏၵျပေနသည္႔ အခ်ိန္ႏွင္႔ ၾကံဳေန၍ လမ္းတစ္၀က္မွာပင္ လွည္႔ျပန္သြားရသူမ်ား ရွိသလို ဘုရားဖူးလာရာလမ္းတြင္ ယာဥ္ေက်ာပိတ္ဆို႔မွဳွႏွင္႔ ၾကံဳေနသျဖင္႕ဘုရား၀င္း မုခ္ဦးတံခါး ပိတ္ခ်ိန္မွ ေနာက္က်ေရာက္သြား၍ လွည္႔ျပန္သြားရသူမ်ားလည္း မၾကာခဏ ၾကားသိေနရပါသည္။ အခ်ိဴ႕လူမ်ားဆိုလွွ်င္ ဘုရားရင္ျပင္အတြင္း ေရာက္ျပီးမွ ၀င္ေၾကးေငြ ႏွေျမွာျပီး ဘုရားမဖူးပဲ ျပန္ထြက္လာသူမ်ားလည္း ရွိေသး၏၊


 ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားမွ ဘုရားဖူးဧည္႕သည္မ်ား

                  လြန္ခဲ႔သည္႔ႏွစ္က က်ႏု္ပ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ ျမဘုရားဖူးခ်င္ လြန္းလွသျဖင္႔ မေလးရွားကေန တကူးတက ထိုင္းသို႔၀င္လာရာ ထိုင္းတစ္ႏိုင္ငံလံုး ေရၾကီးမွဳ ျဖစ္ပြားေနခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနသျဖင္႔ မဖူးဘဲ ျပန္သြားရသည္႔ အျဖစ္ပ်က္ေလးကိုလည္း အခု စာေရးရင္း ေပၚလာသျဖင္႔ ထည္႔ေရးေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ လက္ေတြ႔က်က် ေျပာရပါမူ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းက ေရာက္ရွိေနၾကသည္႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဆိုလွ်င္ ဟိုယခင္က တရား၀င္ ပတ္စပို႔စာအုပ္ေတြ မရွိၾကသျဖင္႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာကို သြားလာဘို႔ အမတန္ ခက္ခဲေနခိ်န္မို႔ ျမဘုရားဆိုတာကို ၾကားသာၾကားဖူးျပီး အနီးကပ္ ဖူးျမင္ခြင္႔ မရခဲ႔ၾကသည္႔ ႏွစ္ပရိေစၦဒမ်ားစြာ ရွိခဲ႔ျပီး အခုေနာက္ပိုင္း ပတ္စပို႕စာအုပ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္လာေတာ႔မွသာ ဖူးျမင္ခြင္႔ ရသူကမ်ားျပား၏။ 
သို႔ေၾကာင္႔ပင္ ျမဘုရားဟာ နတ္ၾကီးတယ္ဟူေသာ စကားဟာ လူတကာႏွုတ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ ေရာက္ပီးမွ ေလးဆူဓာတ္ပံု ေရႊတိဂံုကို မဖူးရလွွ်င္ ေရာက္ရက်ိဳး မနပ္ဆိုသလို ထိုင္းေရာက္ပီးမွ ျမဘုရားကို မဖူးခဲ႔ရဘူး ဆိုလွ်င္လည္း ထိုင္းေရာက္ရက်ိဳး နပ္မည္မထင္ပါ။
                           
ဦးေခါင္းကို ပရိတ္ေရျဖင္႔ ဆြတ္ဖ်န္းေနၾကစဥ္
                     
                           ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္၏ ရင္ေတာ္မွာ ၄၈.၃ စင္တီမီတာရွိျပီး ၆၆ စင္တီမီတာ ျမင္႔သည္။ ဆင္းတုေတာ္မွာ ဘယ္ေျခေတာ္ေပၚ ညာေျခေတာ္တင္လွ်က္ တင္ပလႅင္ေခြ ထိုင္လွ်က္ ပံုျဖစ္သည္၊ ဤဆင္းတုေတာ္ ပံုစံကို ၾကည္႔ျခင္းအားျဖင္႔ ဆင္းတုေတာ္ကို ထုလုပ္ထားခဲ႔သည္မွာ ေအဒီ ၁၅ရာစုထက္ သိပ္မေစာႏိုင္။ ထို႔ျပင္ ဆင္းတုေတာ္မွာ ေနာက္ပိုင္း ထိုင္းေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းစယ္(သို႔) ခ်င္းမိုင္ေက်ာင္းမ်ား၏ လက္ရာျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္ကို ပံုသြင္း ထုလုပ္ခဲ႔သည္မွာ ခ်င္းမိုင္ရွိ ေစတီေတာ္အတြင္းမွ စတင္ေတြ႔ရွိခဲ႔သည္႔ အခ်ိန္ႏွင္႔ သိပ္မၾကာခင္ကတည္းက ျပဳလုပ္ၾကဟန္ရွိသည္၊ ေနာက္ထပ္ ထင္ျမင္ခ်က္သေဘာအရမူ ျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္မွာ တရားထိုင္ေနသည္႔ပံု ျဖစ္သည္႔အတြက္ ေတာင္အိႏၵိယႏိုင္ငံႏွင္႔ သီရိလကၤာႏိုင္ငံရွိ္ တရားထိုင္ပံု ဆင္းတုေတာ္မ်ားႏွင္႔ မ်ားစြာဆင္လွသည္။ တရားထိုင္ပံု ဆင္းတုေတာ္မ်ားမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံလက္ရာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ားႏွင္႔ အေနအထားအရ ကြာျခားလွသျဖင္႔ မူလျမဘုရား ဆင္းတုေတာ္သည္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ႏိုင္ငံထဲမွ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏လက္ရာ ဆင္းတုေတာ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု သမိုင္းအေထာက္ထားမ်ားက ဆိုပါသည္။

(အသိေပးခ်က္)စက္တင္ဘာလထုတ္၊ အတြဲ(၁) အမွတ္-၂- တကၠသို္လ္ရဟန္းပ်ိဳ ဓမၼစာေစာင္မွ ေနညိဳခ်မ္း၏ေဆာင္းပါးကို နည္းမွီ ကိုးကား၍ ေရးသားတင္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။

17/09/2012

တယူသန္ ေမာင္ဖိုးေပ

                တစ္ခါက  ေပပင္ကုန္းရြာ၌ ေနထိုင္ေသာ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ႔သည္႔ မိသားစုတစ္စုတြင္  သားတစ္ေယာက္ ရွိေလ၏  ၄င္းမိသားစု၌ ထိုသားေလး ေမြးဖြားသန္႔စင္လာသည္႔အခ်ိန္မွစ၍ အလုပ္ကိုင္မ်ား တစ္ေန႔တျခား အဆင္ေျပလာၾကျပီး ေငြေၾကးဥစၥာမ်ား မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ျပည္႔စံုလာသျဖင္႔ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွ လူအမ်ားပင္ ၀ိုင္း၀န္းခ်ီးၾကဴးရသည္အထိျဖစ္၏။  ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ မိသားစုတစ္စုလံုးက ထိုသားေလးကို ၀ိုင္းခ်စ္ၾကေလ၏၊
 

 ထိုသို႔ခ်စ္ၾကသည္႔အတိုင္း  သားေလးအား  နာမည္ေပး ကင္ပြန္းတပ္သည္႔ေန႔တြင္ မိသာစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေငြေၾကးဥစၥာမ်ား ၾကီးပြားတိုးတက္လာမွဳကို အစြဲျပဳ၍ သားေလးရဲ႕အမည္ကို " ေမာင္ဖိုးေငြ"ဟု မွည္႔ေခၚေစ၏။ ေမာင္ဖိုးေငြကလည္း မိသားစုအားလံုးက အလိုလိုက္မွန္း ခ်စ္မွန္းသိသျဖင္႔
သူလုိခ်င္တာမွန္သမွ် သူစားခ်င္တာမွန္သမွ် အကုန္ပူဆာ၏၊၊ သူပူဆာသည္႔အတိုင္း အိမ္ကလူေတြကလည္း လိုေလေသးမရွိေအာင္ အကုန္လုပ္ေပးၾက၏၊ ဤကဲသို႔ သားေလးအတြက္ လိုခ်င္တာ စားခ်င္တာမွန္သမွ်  လုပ္ေပးေနရတာကိုပင္ မိသားစုမ်ားက ၀မ္းသာမဆံုး ေပ်ာ္မဆံုး ျဖစ္ေနၾက၏။
       တစ္ေန႔ ေမာင္ဖိုးေငြေလးမွာ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာေရာဂါ ျဖစ္သျဖင္႔ ေက်းလက္က်မၼာေရး ေဆးေပးခန္းသို႔ သြားျပရာ ဆရာမက ကေလးအား ေရေသာက္ခ်င္ပါက ေရစိမ္းမတိုက္ပဲ  ေရက်က္ေအးတိုက္ရန္ႏွင္႔ ဓာတ္ဆားထုတ္မ်ား ေဖ်ာ္တိုက္ဖို႔ရန္ မွာၾကားသတိေပးလိုက္ေလ၏။ ဤသို႔ျဖင္႔ အိမ္ျပန္လာခဲ႔ရာ အိမ္ျပန္ေရာက္ပီး မၾကာခင္မွာပင္ ေမာင္ဖိုးေငြေလးက ေရေသာက္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလာသျဖင္႔ ေဆးခန္းက ဆရာမမွာၾကားသည္႔အတိုင္း ေရစိမ္းမတိုက္ပဲ ေရေႏြးအိုးထဲတြင္ အသင္႔ထည္႔ထားေသာ ေရက်က္ေအးကို ခပ္ေပးရာ ဘာမေျပာ ညာမေျပာ ေမာင္ဖိုးေငြက ေရက်က္ေအးခြက္ကို ပစ္လႊင္႔လိုက္ခါ "ေမေမ သားက ဒီေရက်က္ေအးကို မေသာက္ခ်င္ဘူး..ဟိုေသာက္ေရအိုးထဲက ေရေအးေအးပဲ ေသာက္ခ်င္တာဗ်..သားကို အဲဒီေရပဲခပ္ေပးပါ"ဟု ေျပာလာသျဖင္႔ အေမျဖစ္သူက "ဒီေရက်က္ေအးေလးပဲ ေသာက္ပါ သားရယ္..ဆရာမကလည္း ဒီေရက်က္ေအးပဲ ေသာက္ဖို႔ မွာလိုက္တာသားရဲ႕...ေရာဂါေပ်ာက္ေတာ႔မွ ဟိုေသာက္ေရအိုးထဲက ေရကို သားေသာက္လို႕ရမွာေလ"ဟု ေခ်ာ႔ေမာ႔ေျပာေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွ နားမ၀င္ပဲ ေသာက္ေရအိုးထဲက ေရကိုသာ ေသာက္ဘို႔ ဇြတ္တရြတ္ပူဆာေနသျဖင္႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း သားကိုခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ဆရာမ မွာလိုက္ေသာ စကားကို သတိမမူေတာ႔ဘဲ ေရအိုးထဲမွ ေရစိမ္းကို တိုက္လိုက္သျဖင္႔ ေမာင္ဖိုးေငြ၏ ၀မ္းေလွ်ာေရာဂါဟာ မသက္သာသည္႔အျပင္ နဂိုထက္ပင္ ပိုဆိုးလာတဲ႔အတြက္ ဆရာမဆီသို႔ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္မံျပရေလရာ ဆရာမက ဤသို႔ ေမးလိုက္ေလ၏၊ "ေဟ.. သားေလးေရာဂါက မသက္သာဘူးလား..ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ..ဆရာမေပးလိုက္တဲ႔ ေဆးေတြကို မေသာက္ဘူးလား''ဟု မိခင္ျဖစ္သူအား ေမးလိုက္ရာမွာေတာ႔ ေမာင္ဖိုးေငြမိခင္က "'ဒီလိုပါ ဆရာမရယ္..က်မလည္း သားေလးကို ဆရာမေပးလိုက္တဲ႔ ေဆးလံုးေတြကို အကုန္တိုက္ပါတယ္..ဒါေပမယ္႔ သားေလးက ေရက်က္ေအး မေသာက္ခ်င္ဘူး၊ ေရစိမ္းဘဲ ေသာက္ခ်င္တယ္ေျပာတာနဲ႔ က်မလည္း သားေလးစိတ္ဆိုးမွာေၾကာက္ပီး ေရစိမ္းေတြ ခပ္ေပးလိုက္မိတယ္ ဆရာမရယ္" ဟု စိတ္မေကာင္းေသာ ေလသံနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရာ ဆရာမက ေဒါသတၾကီးျဖင္႔ "ေအး ေအး အေမရဲ႕ သားေလးကို က်ပ္က်ပ္အလိုလိုက္သိလား..တစ္ေန႔က်ရင္ ဒီသားေလးအတြက္နဲ႔  မိသားတစ္စုလံုး ဒုကၡေရာက္မွာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္" ဟု ေျပာျပီး ေရာဂါမသက္သာမခ်င္း ေရက်က္ေအးကိုသာ တိုက္ရန္ မွာၾကားျပီး လိုအပ္ေသာေဆး၀ါးမ်ား ေပးကာ ျပန္လႊတ္လိုက္ေလ၏။

                              အိမ္ျပန္ေရာက္သည္႔အခါမွာေတာ႔ ေမာင္ဖိုးေငြတစ္ေယာက္ ဆရာမကို ေၾကာက္သည္႔စိတ္ေၾကာင္႔ ေရစိမ္းေတြ မေသာက္ေတာ႔ပဲ ေဆး၀ါးမ်ားကို မွန္မွန္ေသာက္လာခဲ႔ရာ ၀မ္းေလွ်ာ၀မ္းပ်က္ေရာဂါကား ေပ်ာက္ကင္းသြားေခ်ျပီ။ မည္သို႔ပင္ ေရာဂါေပ်ာက္သြားသည္ ဆိုေသာ္ျငား မိသားစုက အလိုလိုက္မွန္းသိ၍ မိသားစုအေပၚ ႏြဲ႔ဆိုးဆိုးကာ ေပကပ္ကပ္လုပ္သည္႔ ေရာဂါကား ေပ်ာက္မသြားပဲ တျဖည္းျဖည္း ဆိုးသထက္ ဆိုးလာသည္ကိုေတာ႔ မိသားစုမ်ား သတိမူၾကဟန္မတူပါ။ ထိုသို႔ ေပသီးေပကပ္လုပ္ေသာ အက်င္႔ဆိုးကား ခေလးဘ၀အရြယ္မွာ မသိသာလွေသာ္လည္း အသက္အရြယ္ ရလာသည္ႏွင္႔အမွ် သိသာထင္ရွားလာေလ၏၊ တစ္ခုေသာေန႔မွာေတာ႔ ေမာင္ဖိုးေငြတစ္ေယာက္ အိမ္နားနီးခ်င္း  သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕နဲ႔ ေဂၚလီလံုးလွိမ္႔တမ္း ကစားရာ သူလွိမ္႔ဖို႔အလွည္႔အေရာက္တြင္ လွိမ္႔လိုက္ေသာ ေဂၚလီလံုးက စည္းမေက်ာ္သျဖင္႔ ေသ(ပုတ္)သြားသည္ကို သူမပုတ္ေၾကာင္း အတင္းဇြတ္ကန္ ျငင္းေနေလေတာ႔၏၊ ကစားေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေျပာမရသည္႔အဆံုး သူ႔အားေက်ာခိုင္းၾကကာ အျခားေနရာသို႔ သြားပီးကစားၾကေတာ႔မွ ေမာင္ဖိုးေငြတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာညွိဳးစြာျဖင္႔ အိမ္သို႔ျပန္သြားေလေတာ႔၏။

                              အိမ္ေရာက္တဲ႔အခါ  မိခင္ျဖစ္သူက "အို..ငါ႔သားမ်က္ႏွာ ၾကည္႔ရတာ မေကာင္းပါလား..ဘာလဲ..သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဆာ႔ကစားရာကေန ရန္ျဖစ္ပီး ျပန္လာတာမို႔လား..ကဲ ငါ႔သား အေမကိုေျပာစမ္း.ဘယ္လိုျဖစ္လာရတာလဲ" ဟု ေမးလိုက္ရာ '' သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ပီး ျပန္လာတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးအေမ..သူတို႔ေတြ သားကို သူတို႔နဲ႔အတူ ေပးမေဆာ႔ခ်င္လို႔ အျခားေနရာေျပာင္းပီး သြားကစားၾကတာကို သားစိတ္မေကာင္းျဖစ္ပီး ျပန္လာတာအေမရ" ဟု သားျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလိုက္ရာ အေမျဖစ္သူလည္း သားကိုခ်စ္တဲ႔စိတ္ေၾကာင္႔ သူ႔သားရဲ႕တဖက္သတ္ ေျပာစကားကိုယံုပီး ဒီအတိုင္းဖာသိဖာသာ ေနလိုက္၏၊ အမွန္တကယ္ဆိုရင္ သားျဖစ္သူရဲ႕ ျပႆနာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးျမန္းပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းညႊန္ျပ ဆိုဆံုးမသင္႔ေပ၏။

                             ယေန႔သည္ကား ေမာင္ဖိုးေငြအတြက္ မူရင္းနာမည္ကြယ္ေပ်ာက္ျပီး နာမည္ဆိုးေရာက္မည္႔ေန႔ဟု ေမာင္ဖိုးေငြႏွင္႔ သူ႔မိသားစုမ်ား ၾကိဳတင္တြက္ထားၾကဟန္ မတူပါ။ ဒီေန႔ေမာင္ဖိုးေငြတို႔စာသင္ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသူ/ေက်ာင္းသားအားလံုး ေက်ာင္းသန္႔ရွင္းေရးအတြက္
 ေက်ာင္း၀န္းအတြင္း ျမက္ပင္ ေပါင္းပင္မ်ားကို တူရြင္းေပါက္တူးမ်ားျဖင္႔ တူးဆြကာ သူ႔အဖြဲ႔ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမမ်ား သတ္မွတ္ေပးထားသည္႔ ေနရာမ်ားတြင္ လုပ္ၾကရပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္လို႔ ျပီးဆံုးသြားခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးက တစ္ေနရာခ်င္း ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္လံစစ္ေဆးကာ ေနရာအလိုက္ အေကာင္းဆံုး အသန္႔ရွင္းဆံုး လုပ္ႏိုင္သည္႔ေနရာမ်ားကို ပထမ ဒုတိယ တတိယဆုမ်ားအျဖစ္ ခ်ီးျမွင္႔ရာ ေမာင္ဖိုးေငြတို႔ ေက်ာင္းသားအုပ္စု သန္႔ရွင္းေရးလုပ္သည္႔ ေနရာသည္ ဘာဆုမွ မရရွိသည္႔အျပင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး၏ အဆူခံထိခဲ႔ရာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေဒါသထြက္ကာ ေမာင္ဖိုးေငြအား "" ေဟ႔ေကာင္ ဖိုးေငြ မင္းတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ ငါတို႔တစ္ဖြဲ႔သားလံုးကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးက အခုဆူလိုက္ပီဆိုတာ မင္းသိရဲ႕လား..မင္းလုပ္တဲ႔ေနရာကို ေသခ်ာျပန္ၾကည္႔စမ္း..ျမက္ပင္၊ေပါင္းပင္ေတြ အမ်ားၾကီးက်န္ခဲ႔တယ္ကြ.ဒီမွာ ၾကည္႔စမ္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ ဘာမွ မေျပာင္ဘူး" ဟု ၀ိုင္း၀န္းအျပစ္တင္ၾကရာ ေမာင္ဖိုးေငြက ေဒါသတၾကီး ျပန္ေအာ္လိုက္ပံုက "မင္းတို႔ေတြက ငါ႔တစ္ေယာက္တည္းကိုဘဲ၀ိုင္းပီးအျပစ္တင္ေနၾကတာ ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာ ေကာင္းလွပါလား..အဲဒီေနရာက
ငါလုပ္တာမဟုတ္ဘူးကြ..ဟိုေကာင္ ငပြလုပ္တဲ႔ေနရာဆိုတာ မင္းတို႔ေတြ မသိၾကဘူးလား'' ဟုု ျပန္ေအာ္တာကို ၾကားၾကားခ်င္းသလို အနီးနားမွာရွိေသာ ငပြျပန္ေျပာလိုက္ပံုက ဤသို႔ပါတည္း။

                             ""'ဒီမွာ ဖိုးေငြ..မင္းဟာ မင္းအမွားကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ၀န္ခံတတ္တဲ႔သူ မဟုတ္မွန္း တစ္ရြာလံုး တစ္ေက်ာင္းလံုးက သိပီးသားမို႔ မင္းကို ငါရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေျပာေတာ႔ပါဘူး..ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ကစပီး မင္းနာမည္ကို ဖိုးေငြလို႔ မေခၚေတာ႔ဘူး..မင္းဟာ လူတကာနဲ႔ ဇြတ္အတင္းကန္ပီး ျငင္းတဲ႔ေကာင္ဆိုေတာ႔ ""ဖိုးေပ""လို႔ဘဲ ေခၚေတာ႔မယ္" ဟူေသာ စကားဆံုသည္ႏွင္႔ တျပိဳင္နက္ အနီးနားမွာ ရွိေနၾကေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း "ဟုတ္တယ္..ဟုတ္တယ္.. ငါတို႔ေတြလည္း ဒီေကာင္ကို ဒီေန႔ကစပီး ဖိုးေပလို႔ဘဲ ေခၚေတာ႔မယ္" ဟု ၀ိုင္း၀န္းေလွာင္ေျပာင္ၾကရာ ေမာင္ဖိုးေငြတစ္ေယာက္ သူ႔ေမြးဖြားျပီးသည္႔အခ်ိန္မွစ၍ မိသားစုမ်ား ေငြေၾကးဥစၥာမ်ား သိသိသာသာ ျပည္႔စံုလာမွဳကို အစြဲျပဳျပီး မွည္႔ေခၚခဲ႔သည္႔ ဖိုးေငြဟူသာ နာမည္မွသည္ အလြန္ဆိုးရြားေသာ ဖိုးေပဟူသည္႔  ေခၚသံကို ၾကားရကာ အမတန္ရွက္ပီး ငိုၾကီးဟစ္က်ယ္ျဖင္႔ အတန္းေက်ာင္းကေန အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ႔ေလ၏။

                                     ေက်ာင္းကေန အိမ္ကို ငိုယိုပီး ျပန္လာသည္႔ ေမာင္ဖိုးေငြကို ၾကည္႔ကာ အေမျဖစ္သူက "" ဟယ္ သားရယ္..ဘာျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းကေန ငိုပီး ျပန္လာရတာလဲကြယ္..အေမကို ေျပာစမ္းပါဦး""ဟု စိတ္မေကာင္းစြာျဖင္႔ ေမးျမန္းေသာ္လည္း သားျဖစ္သူက ဘယ္လိုမွ ျပန္မေျပာ တဟီဟီသာ ငိုေနေလေတာ႔၏။ အမျဖစ္သူ အကိုျဖစ္သူမ်ားကလည္း နည္းမ်ိဳးစံုျဖင္႔ ေခ်ာ႔ေမာျပီး ေမးၾကေသာ္လည္း ေမာင္ဖိုးေငြက ဘာမွ ျပန္မေျပာေပ။ ေနာက္ဆံုး  လယ္ေတာမွ ျပန္လာေသာ ဖခင္ျဖစ္က ေငါက္ငန္းၾကိမ္းေမာင္းေတာ႔မွ ေမာင္ဖိုးေငြပါးစပ္မွ ထစ္ထစ္ေငါ႔ေငါ႔
ျဖင္႔ ဤသို႔ပြင္႔ထြက္လာေလေတာ႔၏။ "" ဒီေန႔ သားအရမ္း၀မ္းနဲလို႔ ယူက်ံဴးမရျဖစ္ပီး ငိုမိတာပါ..ဒီေန႔ သားတို႔ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကရတယ္..သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ အေကာင္းဆံုး အဖြဲ႔ေတြကို ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကေန ဆုေတြေပးေတာ႔ သားပါ၀င္တဲ႔အဖြဲ႔က ဆုမရတဲ႔အျပင္ အဆူခံရေတာ႔ အဖြဲ႔သားအားလံုးက သားလုပ္တဲ႔ေနရာက မေျပာင္လို႔ အခုလို ဆုမရဘဲ အဆူခံရတာဆိုပီး သားကိုခ်ည္း ၀ိုင္းေျပာၾကတယ္..အဆိုးဆံုးကေတာ႔ သားဟာ အမွားကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ၀န္မခံဘဲ ဇြတ္အတင္း ကန္ျငင္းတဲ႔သူဆိုပီး သူတို႔ေတြက သားကို ဖိုးေငြလို႔မေခၚေတာ႔ဘဲ ဖိုးေပလို႔ ၀ိုင္းေခၚၾကတာကို သားမခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ပီး ငိုမိတာပါ..မိသားစုအားလံုးက အျမတ္တႏိုးမွည္႔ထားတဲ႔ ဖိုးေငြဆိုတဲ႔ နာမည္ကိုမေခၚဘဲ ဖိုးေပဆိုတဲ႔ နာမည္ကို ၀ိုင္းေလွာင္ေျပာင္ျပီး ေခၚၾကေတာ႔ သားရွက္လဲရွက္မိတယ္""ဟူသည္႔စကားအဆံုးမွာေတာ႔မိသားစုအားလံုးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကကာ
 ေအာက္ပါ ေနာင္တအေတြးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔ေခ်ျပီ။

                                            .အင္း...သားကို အခုလို ဖိုးေပလို႔ အေခၚခံရတာဟာ အေမတို႔ မိသားစုေတြရဲ႕ အျပစ္ေတြပါကြယ္..အေမတို႔ေတြက သားကိုအရမ္းခ်စ္ၾကပီး သားလိုခ်င္တာ သားစားခ်င္တာ သားလုပ္ခ်င္တာေတြ မွန္သမွ် အကုန္လုပ္ေပးခဲ႔ၾကတယ္..သားလုပ္တာေတြ မွားမွားမွန္မွန္ ေခါင္းငံု႔ခံခဲ႔ၾကတယ္ေလ...ေနာက္ဆံုး သားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဆာ႔ကစားရာကေန ဇြတ္အတင္း ျငင္းကန္ ေပေတေတ လုပ္ပီးျပန္လာခဲ႔တာေတြကို သားကိုခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ပီး ေနလာခဲ႔ၾကတယ္..မိသားစုေတြ အေပၚမွာ ေပေတေတလုပ္တတ္တဲ႔ အက်င္႔ဆိုးၾကီးက မိသားစုအေပၚမွာတင္ မဟုတ္ေတာ႔ပဲ ကစားေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚထိ ကူးစက္သြားပီး အခုလို မူရင္းနာမည္ေပ်ာက္ ဖိုးေပဆိုတဲ႔နာမည္ေရာက္လာခဲ႔တာဟာ အေမတို႔ေတြရဲ႕ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းမွဳ ညံ့ဖ်င္းခဲ႔လို႔ ျဖစ္ခဲ႔ရတာပါ သားရယ္..အေမတို႔ သားေလးဟာ သံပုရာသီးလို ၾကီးေလခ်ဥ္ေလ ျဖစ္လာလိမ္႔မယ္ဆိုတာ အေစာကတည္းက ၾကိဳသိခဲ႔ရင္ အခုလို ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးသားရယ္...အခုေတာ႔ အေမတို႔မိသားစုေတြရဲ႕ ေပါ႔ဆမွဳေတြေၾကာင္႔ အျမတ္တႏိုး မွည္႔ေခၚခဲ႔တဲ႔ သားေလးဖိုးေငြကေန ဖိုးေပအျဖစ္ လူတကာ ႏွုတ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစား ေခၚေ၀ၚခံခဲ႔ရေလျပီေပါ႔ သားေလးရယ္ဟု ေနာင္တအေတြးမ်ားျဖင္႔ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္း သားေလး ေမာင္ဖိုးေငြရဲ႕ ဘ၀အနာဂတ္ ဘယ္လိုလွပေအာင္ ျပဳျပင္ရမလဲဆိုတာေတြကို စဥ္းစားေနေလေတာ႔၏။

(အသိေပးျခင္း) လူ႕ဘ၀ဇာတ္ခံု အဖံုဖံု၌ ၾကံဳေတြ႔ရေသာ 
အျဖစ္ပ်က္ေလးအား မွီျငမ္းျပီး  ခံစားေရးဖြဲ႔ပါသည္။
               

08/09/2012

ေက်းလက္ ႏွင္႔ သာသနာ



 ``ဦးဇင္း ၊ တပည့္ေတာ္ကို ၀ါးတစ္လံုးေလာက္စြန္႔ပါဦးဘုရား´´
``ဟာ ၊ ဘယ္လိုလဲ ၊ ေဗဒင္ဆရာကလႊတ္လိုက္တာဘဲလား´´

ႀကံဳခဲ့ရေပါင္းမ်ားေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္    ထုိကဲ့သို႔   ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္္။    


ဟုတ္ပါတယ္။ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုႀကံဳခဲ့ဖူးတာပါ။     ယၾတာေခ်ၾကတာေလ။  


 ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ရြက္လွပင္၊သီးပင္း ၊   ဒန္းပင္ ၊   


အုန္းလက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားႏွင့္မျခား  အပင္တိုင္းဂတံုး ေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ။

ခုလဲ လာျပန္ၿပီ။      ၀ါးတစ္လံုးေလာက္စြန္႔ပါတဲ့။         တစ္ခါတစ္ေလစဥ္းစားမိပါေသးတယ္။
သစ္ေတာဦးစီဌာနကို    တိုက္ရိုက္ဆန္႔က်င္ေနတာ ေဗဒင္ဆရာေတြမ်ားျဖစ္ေနမလားလို႔ေလ။
မဆီမဆိုင္ေပါ့။    အရင္တစ္ခါကလဲ ဒကာတစ္ေယာက္    သူ႔အေမ အသည္အသန္ျဖစ္ေနတဲ့
အတြက္ ယၾတာေခ်ရမယ္ဆိုလို႔ ေက်ာင္းကို၀ါးလာေတာင္းတာ။
သာမန္၀ါးေတြဆိုရင္မဆန္းပါဘူး။အခုသူလိုခ်င္ေနတာက ေက်ာင္းေရွ႕မွာအလွစိုက္ထားတဲ့၀ါး
ရြာဘက္  အေခၚဆို(၀ါးမင္းပင္)ေပါ့။ အဆစ္ေတြကဖုဖုထစ္ထစ္ေလးေတြနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးကို
ၾကည့္လို႕ေကာင္းတာပါ။      သူ႔အေမက အသက္ ( ၃၇ ) ႏွစ္ဆိုေတာ့   အဆစ္ေပါင္း ( ၃၇ )  

ဆစ္ပါတဲ့ ၀ါးကိုရမွျဖစ္မွာဆိုလို႔ တကယ့္လွေပဆိုတဲ့ ၀ါးကိုမွ ေရြးခုတ္သြားပါေလရဲ႕။

      ေက်းလက္ရဲ႕သာသနာ သင္ပုန္းၾကီးကေန အစျဖာခဲ႔((အခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ေက်ာက္သင္ပုန္းေတြ
ေနရာမွာ I Pad တို႔  တဂ္ဘလက္ပ္တို႔က အစားထိုး၀င္ေရာက္လာခဲ႔ေခ်ျပီတကား))

ေၾသာ္    လူတစ္ေယာက္ရဲ႕       အသက္တစ္ေခ်ာင္းအတြက္ပဲလို႔သာ       ယူဆလိုက္ရတာ
ယၾတာေခ်ခိုင္းတဲ့        ေဗဒင္ဆရာကိုေတာ့        နည္းနည္းထုေထာင္းလိုက္ခ်င္ေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ လာေတာင္းတဲ့လူကိုဘဲ ေျပာလိုက္မိပါေတာ့တယ္။

`` အလကားရတဲ့ ပစၥည္းနဲ႕ ယၾတာေခ်တာ အလကားဘဲျဖစ္မယ္´´ လို႔ေပါ့။

တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိေတာ့လဲ။ ေတာသူေတာင္သားေတြ ဘာသာေရး ဗဟုသုတအားနည္း
ေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့    စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။       မိရိုးဖလာေတြက မ်ားေနတာကိုး။
ဒါဟာ   သာသနာျပန္႔ပြားမႈအားနည္းေနတာကို   မီးေမာင္းထုိုးျပေနတာဘဲလို႔မ်ား 
စဥ္းစားမိတဲ့ သူေတြမ်ားမ်ားေပၚေပါက္လာပါေစဟုသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ 

ဆုေတာင္းမိပါေတာ့တယ္။ယခု ၀ါးေတာင္းတဲ့  ဒကာကိုလဲ 


ယၾတာေခ်ဖို႔ဘဲထင္လို႔ေမးလိုက္ပါတယ္။     


 ဒီေတာ့မွ သူက.......

`` မဟုတ္ပါဘူးဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္        အလုပ္ပိတ္တဲ့ရက္       အိမ္မွာေနရတာပ်င္းလို႔
ငါးမွ်ားခ်င္လို႔ပါ´´

ကိုင္းဗ်ာ။ ကဲ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာလာၿပီး  


ငါးမွ်ားတံလာအလွဴခံေနတာ။
ဒါဟာ ကေလးတစ္ေယာက္လဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သားမယားနဲ႕ အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္။
ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြကေတာ့ရွိပါရဲ႕။သာသနာေတာ္ရဲ႕
ေရေသာက္ျမစ္က မဆင္းသက္ႏိုင္ေသးသ၍ ငါးမွ်ားဖားရိုက္ ေလးခြတစ္လက္နဲ႕ငွက္လိုက္ပစ္
ေနတဲ့ အက်င့္ေတြရွိေနဦးမည္သာ။

                ဟိုအတိတ္ဆီက ေက်းလက္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားေလးမ်ားရဲ႕ လြမ္းေမာဖြယ္ရာျမင္ကြင္း

ေက်ာင္းသားဗလာ ကိုရင္မရွိတဲ့ ေတာရြာက ေက်ာင္းေတြမွာ သာသနာ့မ်ဳိးဆက္ ဘယ္လိုမ်ား
ထြက္ပါလိမ့္မလဲ။  သားသမီးမေမြးတဲ့အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို   အၿမံဳမလို႔ေခၚသလို 

မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔ မေပါက္ဖြားႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ဘယ္လိုမ်ားနာမည္တပ္ၾကပါမလဲ။

``ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက၊ ႀကီးလိုက္တာ၊ မ်ဳိးဆက္မရွိပါ။
   သာသနာျပန္႔ပြားေရး၊  ေတာရြာမ်ားကို၊   ဦးစားေပး။
   ေက်ာင္းသားကိုရင္၊ မရွိလွ်င္၊ မ်ဳိးဆက္ျပတ္မည္ပင္။
   ကြယ္မည့္အေရး၊ စဥ္းစားေပး၊ ကိုရင္ေက်ာင္းသားေမြး။
   ဒါမွ ေနာင္ေရး၊ စိတ္မွာေအး၊ သာသနာတြက္ ၀န္မေလး။´´

အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္သစ္ျဖစ္လာမည့္ သားသမီးေတြရဲ႕ ဖခင္ေတြဟာ မိမိအားလပ္ခ်ိန္ကို အဲလို
ျဖဳန္းတီးေနမယ္ဆိုရင္ စဥ္းစားလုိ႔သာၾကည့္ၾကပါေတာ့။
ဒီလိုဆိုရင္ အနာဂတ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ တစ္ျခားေ၀းေ၀းေတြးေနစရာမလိုပါ။ ေျပာင္းျပန္ေလး
ေတြးၾကည့္လိုက္ပါဦး။  

`` အနာဂတ္ဆိုတာ အနက္ကာထားတာဘဲ´´

အနက္ (အမည္း) ကာထားေတာ့ ဘာမွေတြ႕ႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သာသနာ့
ေခါင္းေဆာင္တိုင္း `ေက်းလက္ႏွင့္ အနာဂတ္သာသနာ´ကိုေမ့ထားလို႔မရႏိုင္ေပ။  တစ္ျခား
ဘာသာ၀င္ေတြကသူတို႔ဘာသာေရးကို ႀကိဳတင္တြက္ဆၿပီး အားကုန္သံုး၍ ရုန္းေနတဲ့အခ်ိန္
ေတြမွာ မိမိတို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရႊျမန္မာမ်ားက ဗ်ာမ်ားေနတုန္းပင္။ 
 
                                  သာသနာႏြယ္၀င္ မ်ိဳးဆက္သစ္ သီလရွင္ေလးမ်ား

 ဟိုဟာလိုလို ဒီဟာလိုလို ဟိုဟာဆိုလား ဒီဟာဆိုလားျဖစ္မေနသင့္ေတာ့ေပ။ တကယ္ေတာ့
`ဆိုလား´ေတာ့ `ဆားလို´ ၊ ဆားလိုေတာ့ `ေပါ့´၊ ေပါ့ေတာ့ `ေပါေလာေပၚ´ ေပါေလာေပၚ
ေတာ့ `အႏွစ္မရွိ´၊ အႏွစ္မရွိေတာ့ `အလကား´၊ အလကားဆိုေတာ့ `တန္ဘိုးမရွိ´ တန္ဘိုး 
မရွိေတာ့ `ဘယ္သူကမွ အေလးမထား´။

ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ထိုကဲ့သို႔ကိန္းမ်ဳိးဆိုက္သြားႏိုင္ေလ၏။ အႏွစ္ကိုမျမင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
ဘာသာေရးပြဲအခမ္းအနားရွိလုိ႔သာ`နေမာ တႆ´ သံုးႀကိမ္ ရြတ္ဆိုဖူးပါသည္။ ဘုရားေရွ႕မွာ
ထင္ရာလုပ္။ သာသနာကို ဂုတ္ေသြးစုပ္ေနေသာ   လူတစ္ခ်ဳိ႕ကလဲ ေခါင္းေပါင္းစတစ္လူလူနဲ႕
သူ႕ကိုသူ သာသနာျပဳေနသူဆိုတာေတြက အမ်ားသားလား။ ခက္ေတာ့ခက္သား။
`သံကိုသံဖ်က္ သံေခ်းတက္´ ေနတာေတြကလဲေပါလွပါဘိနဲ႕။ သာသနာကို သူတို႕တစ္သက္
စာေလာက္ဘဲ ထင္မွတ္ထားေနတာလားေတာ့ မေျပာတတ္ေပ။

 
                        ဟိုးအတိတ္ဆီက ေက်းလက္သာသနာရဲ႕ အမွတ္တရ ျမင္ကြင္းတစ္ခု

 ႏိုင္သေလာက္၀ိုင္းကူၿပီးတြန္းေနသူကို ၿဖိဳတယ္ထင္တာကလဲရွိေသးတယ္။ `ဗုဒၶသာသနံ စိရံ
တိ႒တု´ရြတ္ေနရံုေလာက္နဲ႕ သာသနာတည္ေနၿပီဟုမ်ား ထင္ေနလားမသိေပ။

``တကယ္ျဖစ္ခ်င္ တကယ္လုပ္ အဟုတ္ျဖစ္ရမည္´´

မိမိကိုယ့္က်ဳိးအတြက္လုပ္ေနတာမဟုတ္။ သာသနာအတြက္   အနစ္နာခံလုပ္ေနတာဆိုလွ်င္
မျဖစ္ဟူသမွ် မရွိေလာက္ေအာင္ကို    အဆင္ေျပလွပါသည္။         အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
သာသနာကို ဗန္းျပ၍ လုပ္စားေနသူတစ္ခ်ဳိ႕ပင္ အဆင္ေျပေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

 
 အနာဂတ္သာသနာအတြက္ ေက်းလက္သာသနာကေန မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးမ်ားကို ဤသို႔ေမြးထုတ္ေပးခဲ႔

 ေက်းလက္ႏွင့္သာသနာသည္ ေ၀းကြာေကာင္းေသာအရာမဟုတ္။   ေက်းလက္မွသည္ ၿမဳိ႔ျပ
ဆီသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္ကမ်ား၏။

`အမိႈက္ကစ ျပသာဒ္မီးေလာင္´ဟူေသာစကားကုိေသခ်ာေတြးၾကည့္ပါ။ ဘာသာျခားတို႔သည္
ထိုနည္းျဖင့္ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကို ေလာင္ၿမိဳက္၀ါးမ်ဳိေနၾကေလေတာ့၏။   ေတာရြာ
ဇနပုဒ္ မ်ားမွာ ဘာသာေရးအသိဥာဏ္ကအားနည္း ဘာသာျခားကစြဲျဖင့္    တျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ဧရိယာက်ဥ္းလာေနသည္ကို သတိထားမိဖို႔လိုပါသည္။

 
                    ေက်းလက္ရဲ႕ဘာသာ သာသနာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ေက်ာင္းမ်ားမွ အစျဖာ


ဘာသာေရးသည္ အသက္ႀကီးေသာအဖိုးအဖြားတို႔သာလုပ္သင့္သည္ဟု ထင္မွတ္ေနျခင္း၏
အဓိကအေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္ပါနည္း။
ေစ့ေစ့ေတြးက ေရးေရးျမင္ႏိုင္ပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေက်းရြာမ်ားဆိုလွ်င္ ေရွးေဟာင္းေက်ာင္းအို
ဘုရားၿပိဳ ဘုရားပ်က္ မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း  သမိုင္း၀င္မွတ္တိုင္အျဖစ္ အသိမွတ္ျပဳသူထက္
ဂ်ဳိးေထာင္ ငွက္ေထာင္ အေပါ့အပါးစြန္တဲ့ေခ်ာင္  တစ္ခုအျဖစ္သာ    ျပဳလုပ္ေနၾကသည္မွာ
အလြန္တရာမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာေကာင္းလွပါေတာ့သည္။

၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေပစြ။ ဘာသာေရး  ေသြးေအးေနၾကသည့္အတြက္္  


ၿပိဳပ်က္က်ခဲ့ၾကေသာ သာသနိကအေဆာက္အဦးတို႔မွာ ေျမာက္မ်ားစြာရွိေနသည္ကို 


သတိျပဳမိဖို႔လိုပါသည္။

သာသနာမတည္ေသးေသာ  ေနရာမ်ားကို  သာသနာေရာက္ရွိလာေအာင္ တည္လာေအာင္
 ေဆာင္ရြက္ရျခင္း ၊  သာသနာတည္ႏွင့္ေနၿပီးေသာေနရာမ်ားကို    ေရရွည္တည္တန္႔ေအာင္
ေဆာင္ရြက္ရျခင္းသည္ သာသနာ့၀န္ထမ္းတိုင္းမျဖစ္မေနလုပ္ေဆာင္ရမည့္ အလုပ္ျဖစ္သည္
ကိုေမ့ထား၍မရေပ။

                                 ေႏြရာသီယဥ္ေက်းလိမၼာ ဗုဒၶဘာသာ ကေလးတရားပြဲ
  
သာသနာႏွင့္စပ္ၿပီးေျပာရလွ်င္


၁။ သာသနိကအေဆာင္အဦး
၂။ သာသနာ့၀မ္ထန္း
၃။ သာသနာ
ဟုသံုးမ်ဳိးကို ကြဲျပားစြာသိထားဖို႔လိုအပ္ပါသည္။

သာသနိက အေဆာက္အဦးဆိုသည္မွာ ေစတီ ၊  ပုထိုး ၊ ဘုရား ၊ ေက်ာင္း ၊ ကန္ ၊ ဇရပ္
စသည့္ သာသနာႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားကို ဆိုလိုပါသည္။
သာသနာ့၀မ္ထန္းဆိုသည္မွာဘုန္းႀကီး ၊ ဦးဇင္း ၊ ကိုရင္ ၊ သီလရွင္( ရဟန္း ၊ သာမေဏ)
ဖိုးသူေတာ္၊သာသနာေတာ္ကို ျပန္႔ပြားေအာင္ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာလူပုဂၢဳိလ္မ်ားစသည္
ကိုဆိုလိုပါသည္။



 အနာဂတ္သာသနာ ေ၀ဆာဘို႔အတြက္ ဖိုးသူေတာ္ေလးမ်ားဟာလည္း ခ်န္လွပ္ထားလို႔မရေပ




 သာသနာဆိုသည္မွာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေဒသနာေတာ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ ကိုရင္ ဦးဇင္းေတြေပါမ်ားလာရံု ၊     သာသနိကအေဆာက္ဦးေတြေပါမ်ားလာရံုႏွင့္
ဒီၿမိဳ႕ ဒီရြာမွာ သာသနာတည္ေနၿပီဟုေျပာမရေပ။
အေၾကာင္းမွာမူ သာသနိကအေဆာက္ဦးထဲတြင္   သာသနာႏွင့္မအပ္စပ္ေသာအမႈမ်ားျပဳလုပ္
ေနၾကျခင္း ၊ သကၤန္းတည္းဟူေသာ   အေရကိုၿခံဳထားပါေသာ္လည္း
 ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္မသင့္ေလ်ာ္ မေလွ်ာက္ပတ္ေသာအမူအရာတို႕ျဖင့္ 
သာသနာဖ်က္ေနေသာ မသမာသူမ်ားရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
  
 
                        ေက်းလက္သာသနာအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ ပံုရိပ္ေလးမ်ား

 အကုသိုလ္မ်ားစြာျဖင့္ ဘ၀ရွင္သန္မႈကို ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာ လူူသားတို႕အား ျဖစ္ေနႏွင့္ၿပီး
ေသာအကုသိုလ္မ်ား ဆက္လက္မျဖစ္ေအာင္ ၊  မျဖစ္ေသးေသာ အကုသိုလ္မ်ားကို မလုပ္ျဖစ္
ေအာင္ ၊ မလုပ္ျဖစ္ေသးေသာ ကုသိုလ္တရားမ်ား ျပဳလုပ္ျဖစ္လာေအာင္ ၊ ျပဳလုပ္ထားၿပီးေသာ
ကုသုိလ္တရားမ်ား ဆက္လက္တိုးပြားလာေအာင္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေစျခင္း ၊   
 ယဥ္းေက်းလိမၼာေရာက္ရွိေစႏိုင္ေသာျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆံုးမမ်ားကိုလူသားတို႕ႏွလံုးသားသႏၱာန္တြင္
တည္ေစႏိုင္မွ သာလွ်င္တကယ္စစ္မွန္ေသာ သာသနာတည္မည္ျဖစ္ပါသည္။

 
  ကမ ၻာ႔သာသနာျပဳဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားဟာလည္း ေက်းလက္သာသနာကေန ဤသို႔အစျပဳခဲ႔ၾကသည္



အႏွစ္ခ်ဳပ္အားျဖင့္ေျပာရလွ်င္   သာသနာ၏     မ်ဳိးဆက္အရွင္ျမတ္တို႔သည္ ႏိုင္ရာ၀န္ကိုယ္စီ
ထမ္းလို႔ လာလမ္းကို ( မိမိတို႔ေမြးဖြားရာ ဇာတိ ) ႀကြျမန္းၿပီး စြမ္းႏိုင္သမွ်      သာသနာမ်ဳိးေစ့
ျပန္လည္ခ်ထားမွသာလွ်င္      ေက်းလက္ေတာရြာ သာသနာသည္ စည္ပင္လာၿပီး သာသနာ
မ်ဳိးဆက္ (သို႔ )    သာသနာႏွင့္နီးစပ္သူမ်ား    ကုသိုလ္ပြား၍ အနာဂတ္ကမၻာ့အလယ္မွာ ၀င့္
ထည္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခု အျဖစ္ဆက္လက္တည္ရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း   .. …။

အသိေပးခ်က္။      ။မ်ိဳးဆက္သစ္အရွင္ ဘေလာ႔မွ တဆင္႔ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

01/09/2012

ဘ၀တန္ဖိုး အရယူ


                                                     အတိတ္ကိုေတြး  မေဆြးေလနဲ႔၊


အတိတ္ဆိုတာ   ျပန္မလာဘူး။

အနာဂတ္မွန္းဆ  မတမ္းတနဲ႔၊

အနာဂတ္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။

 ပစၥဳန္ပန္မွာ  လုပ္သင္႔ရာ၀ယ္၊                   

ပညာလံု႔လ      အသံုးခ်လွ်က္၊

ဘ၀တန္ဖိုး    အားမာန္ကိုး၍၊

ျမတ္ႏိုးၾကည္ျဖဴ  အရယူေလာ။