ဘေလာ႔ဂါဆရာၾကီးမ်ားသို႔ အိပ္ဖြင္႔ေပးကဗ်ာ..

အိုင္တီေခတၾ္ကီးမွာ.....

တိုင္မွီေနလို႔ မျဖစ္ေတာ႔တာနဲ႔

အင္တာနက္ေရစီးေၾကာင္းထဲ

အမ်ားနည္းတူ ငါလဲ စီးေမ်ာခဲ႔ပါတယ္

ဂ်ီေထာ႔(GTalk)ဂ်ီေမး(Gmail)ကအစ

ဘေလာ႔၊၀က္ဆိုဒ္ေတြအဆံုး

ငါေတာ႔ ေလ႔လာေနရတုန္းပဲ

နည္းပညာေတြက ေလ႔လာလို႔ မဆံုးဘူးေလ..

ေလ႔လာဆဲ ခရီးလမ္းတစ္၀က္မွာ

မေတာက္တစ္ေခါက္ နည္းပညာရပ္ေလးနဲ႔

ဘေလာ႔ ၀က္ဆိုဒ္ေတြ ငါဖြင္႔လ်က္

အင္တာနက္ခရီး စထြက္ခဲ႔ပါျပီ..

ဒါေပလည္း..

အခ်စ္စစ္ရဲ႕လမ္းေၾကာင္းဟာ

မေျဖာင္႕တန္းသလို

အင္တာနက္ေခတ္ရဲ႕ ခရီးအစဟာလည္း

မေျဖာင္႔တန္းခဲ႔ပါဘူး..

ေဖကူးမလိုလိုနဲ႔ ေသြးဆူေအာင္ လုပ္တဲ႔သူေတြရွိသလို

ေဖးမ မလိုလိုနဲ႔ ေဘးခ်မဲ႔သူေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး

ဘေလာ႔အခ်င္းခ်င္း လင္႔ခ်ိတ္ၾကတာ

ခင္မင္စရာ ေကာင္းေပမယ္႔

နာမည္မရွိတဲ႔ ဘေလာ႔ေလးေတြကိုေတာ႔

သူတို႔ေတြ လက္ေရွာင္ၾကတယ္ေလ..

"ဆရာၾကီး"ဆိုတဲ႔ အထာၾကီးေတြနဲ႔ေပါ႔..

ဆရာၾကီးဆိုတဲ႔ သူတို႔ေတြေကာ

ဘယ္အဆင္႔က စခဲ႔ၾကရသလဲ

ငါမေမးရဲဘူး..(စိတ္ဆိုးမွာစိုးလို႔)

လင္႔ခ်ိတ္ခ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ

ငါ ေမးၾကည္႔ခ်င္တယ္..

ဆရာၾကီးဆိုတဲ႔ အထာၾကီးနဲ႔

ဘယ္အခ်ိန္ထိ ရွင္သန္ႏိုင္မလဲ

ငါ သိတာကေတာ႔..

အားလံုး တစ္ေန႔ေတာ႔ ေသၾကရမွာဘဲ..

ဒီဘ၀ ခဏထားလိုက္ဦး

ေနာင္ဘ၀အတြက္

ဆရာၾကီးဆိုတဲ႔ အထာၾကီးက

ဘယ္ေလာက္ထိ အာမခံခ်က္ေပးမွာမို႔လဲ..

ဆရာၾကီးးတို႔ေတြရဲ႕ အထာေလာက္ေတာ႔

ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္....

ဘေလာ႔ဂါအခ်င္းခ်င္း အထင္ေသးျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ..


(မွတ္ခ်က္)ေမးထဲေရာက္လာေသာဘေလာ႔ဂါငယ္တစ္ဦး၏စာအား ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္